U bent hier

Innerlijk zicht

het bekruipt je langzaam hoe fijn het hier is
het gouden gras de tempel op onze knieën
het bekroop ons allebei
die magische deur in het bos
na jaren en jaren het zoeken op de tocht
het moest hier toch eindelijk ergens zijn
het bekroop ons allebei hoe fijn het hier is
het oude landschap dat alleen in mist bestaat
van jaar naar jaar reist het voort
de vloed wist uiteindelijk altijd het kasteel uit
waar poëtisch werd georeerd en nobel geduelleerd
waar de antieke kelk verbaal rond ging
van hart naar mond en van mond naar hart
waar tedere liefde voor alliantie overheerste
het gouden zand ontglipt de dans van de grip
van jaar na jaar stijgt het voort
de mist gaat waar ze wil
het groene gras kietelt de voeten en zet aan
om daar te gaan waar de verbeelding zo verleidelijk fluistert
als oude lippen die verhalend zand strooien in zware oogjes
je wil wel blijven maar het gaat niet meer
de knieën bezwijken voor de schoonheid van het mysterie
het bekruipt je langzaam dat alles een wonder is
het bekruipt je langzaam hoe fijn het hier is

© Robin de Valk, 2018