In mijn droom stroomden de
tranen over mijn wangen
en toen ik wakker werd
voelde mijn gezicht plakkerig en stroperig
alsof al het zout was ingedroogd.
Elke bioscoop draaide een bepaalde film
die me droevig leek
en terwijl achter mij
mama naar papa toeliep
en ik foto’s in mijn handen droeg
kon ik niet de drang om
te huilen onderdrukken.
Een grote golf van verdriet gutste door mijn lijf
mijn schouders trokken naar elkaar toe
mijn vuist wilde in mijn mond
de tanden eromheen geklemd
de tanden erin gedrukt
totdat de pijn
erger was
overheersend was
en er alleen nog pijn was.
© Tessa Wilmink, 2017