Terwijl je vanzelf jeugdig trots bent op je kind
worden sommigen te vroeg grijs
alsof ze in een musical van groep acht rondlopen
geschminkt voor de scène waarin ze terugblikken
op hun jonge zelf, advies geven over het leven
na de basisschool waarbij het geluid uitvalt
(maar dat kent men van vorig jaar)
en ze hebben schoenen en bescheidenheid
beide wit en waarachtig
stralen ze naast elkaar
troostend of gespeeld boos
en ze dragen een koffertje, hoekig en zwart
dat pas open mocht gaan na de pauze
maar de sluiting is goedkoop en het is al de derde
generatie dat ie mee doet dus hij valt in de spot
totdat iedereen hartelijk lacht
Behalve die grijze dame dan, achterin
die met tranen in d’r oogwenk zichzelf ziet staan
op het podium zwaaiend naar haar oma
daar nog achter de geluidsman