U bent hier

Dat het midden van de wind je vindt

Verstedelijkingsdruk in de verte; loodsen, schuren
een glimmende glad gereden horizon, stijgende en dalende vliegtuigen

Je ogen zweven
naar een onachterhaalbaar planetair doel

de hemel, misschien

Hier krimpen wortels van liefde
onder scheuten bleekwater

van extreem daglicht
plichten, roosters, vergaderingen

Je tedere liedjes vliegen laag
Je klankenstromen gaan aan flarden

Uit de maan groeien botten, ik weet
dat het midden van je wind

je vindt

groene, geheime kussen afdrukt
met droge, fluitende lippen

namens mij

© Frans Weiland, 2024