Wanneer de zwoelte van de nacht
Onze lichamen zal strelen
En wat oneindig wordt bedacht
Wij met elkander delen
Als de pijn één tel vergruisd wordt
En het licht ons vreedzaam neemt
Alle tranen zijn gestort
En het onmin ons vervreemdt
Dan kom ik zeker tot bij jou
Jij die mijn lichaam deelde
Verban de zorgen en het blauw
De blues die ik verbeeldde
Wanneer de zon ons doet vervagen
Wat de liefde 's nachts vertelde
En sluipen steeds weer duizend vragen
In de dagen die wij telden
Als de kou zich zal verwarmen
Met de woorden die wij spreken
Zullen wij ons weer omarmen
Dichters worden leken
Tinten worden grijzer
En liedjes luid gezongen
De liefde plooide ijzer
De lucht perst uit de longen
De dagen worden trager
En tijd laat zich niet kisten
De dromen alsmaar vager
Geen antwoord dat wij wisten
Zeven kleuren zijn versneden
Het breekpunt had zijn rechten
De liefde werd gestreden
De onzin van het vechten
Zoekend naar de eenvoud
Snakkend naar de zomer
Verenigd in de tweevoud
De strijd wordt langzaam lomer
Bewust van al de onmacht
De eindigheid van 't leven
De dagen met hun nacht
Gebeden en vergeven
Maar wanneer de zwoelte van de nacht
Onze lichamen zal strelen
En wat oneindig wordt bedacht
Wij met elkander delen
Als de pijn één tel vergruisd wordt
En het licht ons vreedzaam neemt
Alle tranen zijn gestort
En het onmin ons vervreemdt
Dan kom ik zeker tot bij jou
Jij die mijn lichaam deelde
Verban de zorgen en het blauw
De blues die ik verbeeldde