Een bang meisje alleen in de nacht
Omringd door het donker
En verstijfd van angst
Al een lange tijd
Houdt dit meisje haar adem in
Kleine handjes drukkend op haar oren
En haar ogen krampachtig gesloten
Een oude knuffel met een vertrouwde geur
stevig tegen zich aandrukkend
Verstopt dit meisje zich onder de deken
Veilig verborgen
Voor de spoken in haar hoofd
en ze wacht...
Zoals alleen een kind kan wachten
Ze wacht op een ontsnapte zonnestraal
Die liefdevol haar wang gaat strelen
En haar laat ontwaken
uit haar duistere nacht
Niet wetende dat ze onder de deken vandaan moet komen
om het zonlicht te kunnen zien
Dit meisje wacht nog steeds
Ze houdt zich schuil in de donkere hoeken
van mijn hart
...
Wil jij mijn zonnestraal zijn?
© Ana Lichtsteen, 2019