Soms, opeens, is er die zonnestraal, die lach, dat kleine gebaar.
Een mooi moment van liefde en openheid.
Soms, opeens, is er een moment van stilte.
Een stilte die zoveel zegt en verklaart.
Soms, opeens, kijk je iemand in de ogen.
Een blik die even de tijd doet stilstaan.
Soms, opeens, voel je het gewoon.
Een niet te bevatten moment van geluk.
Soms, opeens, ervaar je het.
Een gevoel van thuiskomen.
Soms, opeens, vallen alle angsten weg.
Een eindeloze zee van mogelijkheden ligt voor je.
Soms, opeens, kun je niet anders.
Een pad is al voor je uitgelegd.
Soms, opeens is er niets meer uit te leggen.
Een ander hoeft het niet te begrijpen.
Soms, opeens, dan weet je het.
Een besef van al het moois dat je in je hebt.
Soms, opeens.
© Natasja van Dwingelen, 2017