U bent hier

Zonder erg

Zou ik het hen wel zeggen?
Ik durft het niet zo goed.
Deze kwestie vind ik lastig,
Toch handel ik met spoed.

Zouden ze het al weten?
Wat gaan ze van me zeggen?
Ach toe nou zeg ik dan,
Ik kan het niet weerleggen.

Misschien heeft niemand een idee?
Misschien hoeven ze niets te weten?
Want wat ik doe in mijn privé,
Moet niemand kaas van eten.

Maar toch gaat dit hen aan.
Ok, ik zeg het wel
Ik heb me weer eens laten gaan.

Maar nog voor ik het kon weten,
sprak moeder tot me toe.
Mijn oksels nat van ‘t zweten.
Oogleden worden moe.

“Schat er hangt iets in de lucht,
Ik wil je iets vertellen”
Toen wist ik al oh God, hier gaat een
schoentje knellen.

Maar tot mijn verbazing, grote glimlach op
haar hoofd,
Zei ze “Pa en ik gaan trouwen!. We zijn
sinds kort verloofd!”

Ik kan nu haast wel huilen!
De schade ingeperkt.
Nog nooit was ik zo blij!
Niemand had mijn scheet gemerkt.

© Sens Juyts, 2021