Een Spaanse Aak ontvouwt zich in het donkere licht van de juliregen,
haar armen reikend naar de hemel als rivieren naar de zee waarin ik drijf
in goede vergetelheid op het ritme van de regen en even speelt
de gedachte met golven en een onvervuld verlangen van vroeger.
Ik was hier eerder, met naakte figuren in de zon en het heldere water,
het licht in regenboogkleuren, gelach weerklonk, een vrouw riep namen
en voetjes renden naar de met heerlijk voedsel overladen tafel onder de Aak.
Overal lag in het vuur van het spel nonchalant achtergelaten speelgoed.
Mijn handen schepten op, we aten samen, maar al snel klonk het: ´Mag ik van tafel?´
´t was goed, met dit mooie weer hield je de kinderen toch niet rustig.
Ik schonk wijn en water in voor de gasten maar dronk zelf niet, ik staarde
naar de bladeren van de Aak tot de bliksem kliefde door het beeld dat verwaterde.
Saxofoons lonkten naar gestreelde toetsen en de zomeravond maar de
kastanjes voelden al herfst en in het vers gemaaide gras bogen inktzwammen.