U bent hier

Zoals de zee haar rivieren

O, hoe wij samen vielen,
er kwam geen einde aan.
We zwommen in de zee van tijd
zorgvuldig om de stranden heen.
Ik kende je,
zoals de zee haar rivieren.

We vulden elkaar aan.
Verloren zelf inhoud,
om samen vol te zijn.
Ik had je nodig,
zoals de zee haar rivieren.

De afgrond die wij deelden,
als herberg van de val,
veranderde langzaam in een muur.
Zij kaderde ons,
zoals de zee haar rivieren

En nu ben ik,
zoals de zee de stranden kust.
Vloed een laatste hoop,
eb het gevolg.
Ik kom niet verder dan de lijnen van jouw kust.
Nu scheiden wij elkaar,
Zoals de zee haar rivieren.

© Aaron Visser, 2018