over de kade galmt de rolkofferklank
matrozen sjouwen leeftocht aan boord
voeten schuifelen over de treeplank
wuivende handen verschijnen, geroep blijft ongehoord
motoren braken zwarte wolken langs de hagelwitte romp
hoofden trekken zich terug op de dekken
luidkeels loeit een toeter, stijf rechtop een roerdomp
de trossen los, de belofte begint, ze vertrekken
de kalme zee wast
iedereen gedijt
de scheepsmotor gast
het tij slijt de tijd
onverstoorbaar stoomt ze voort
cirkelend over een oneindige zee
de bestemming is aan boord
in haar binnenste kuieren ze gedwee
over de dekken, de trappen, door de gangen
volgen ze de bordjes door het lustlabyrint
proeven van gratis geneugten, willen alles vangen
in de zalen, achter de klapdeuren waar men het beloofde vindt
iedereen gedijt
de scheepsmotor gast
het tij slijt de tijd
de kalme zee wast
binnen handbereik vanuit genummerde hutten, puik
leve het leven, kant-en-klaar, volg de borden
bevredigd voor even, opgeslokt in haar reusachtige buik
tot ze aan een kade weer uitgespuugd worden