ik heb de leeftijd bereikt dat ik met weemoed kijk naar tienermeisjes
en terugverlang naar de sterke emoties, de obsessies
met jongens die een (1) keer aardig tegen me waren
de lange rijen uren voor de start van een concert,
bijna flauwvallen omdat je niet genoeg gegeten hebt
gebroken hart omdat je appje niet beantwoord werd
ik luister naar olivia rodrigo en hervind de liefde voor notes app poetry
de simpele zinnen en liefdesgedichten die alles
omvatten wat mijn tienerhart kon willen
bij de eras tour zing ik "you belong with me" vol hartenlust mee
nostalgisch naar het idee dat ik anders dan andere
meisjes was, en dat vriendjes konden worden gejat
bijna 24 en eindelijk de cringe voorbij
fuck de meningen van anderen, ik leef alleen voor mij