Het is officieel. Alles is lava.
Dat ik weet wat dat betekent.
Waren we het niet altijd al,
wij die nooit echt we zeggen.
Een broodje voor één, een
glaasje melk, maar nauwelijks
trek. De geraniums achter het
raam doen het beter dan ik.
Ik wou dat een deurklink weer
gewoon een deurklink was.
Een kuchje slechts een kriebel en
een snotneus maar een koutje.
En mijn persoonlijke ruimte niet
meer met angst afgezet. Wij,
die weinig we zeggen, wij zijn
vulkaan, met bloedend hart.
© Rik Elfering, 2020