er zwom een kommetje van
porselein zo jong dat het brak en
het aparte was dat niemand
dat persoonlijk nam.
wiens taak was het eigenlijk om
op mijn ogen te letten? De karteltjes
proefden nat en misschien
nog goed te lijmen.
en kijk,
licht gebroken op glas
draagt hoe dan ook meer kleuren.
© Margot @gedichter_bij_me, 2024