U bent hier

Wat ik in je lees

Je kijkt me aan en doet alsof je
woorden uit mijn hoofd kan lezen
als je
in mijn ogen kijkt,
maar kijk,
je hebt je helemaal niet verdiept in het bruin van mijn ogen
alleen maar in de gedachten die jij wil geloven
en het is frustrerend als je dan gelijk hebt,
maar nog erger dat ik niet meer op mijzelf let
en ik een versie word van jouw gedachten
die je zo duidelijk voor mij uitkotst
jij wil niet gelezen kunnen worden, maar je hypocrisie maakt me misselijk.
Kijk, nee, kijk!
Niet nadenken over wat je ziet
je verdwijnt even in mijn gedachten want misschien
doe ik hetzelfde,
weten we ooit wie mensen zijn of
komen we niet verder dan de helft die
we dan vullen met versies van de ander
zodat ik jouw in mijn hoofd ook verander
moment zijn maar subjectief en context komt van jezelf
want stiekem wil ik best gelezen worden
en vraag ik mij af wat jij dan over mij vertelt
hoe jouw gedachten het bruin in mijn ogen als letters bekijkt
en daar iets in ziet
want ergens ben je ook wel lief, maar alsjeblieft, vertel me niet
wat ik denk
laat dat een mysterie blijven
geef me een verhaal dat ik interpreteer, waar ik iets van leer
niet een versie die ontastbaar is
want er is heel veel dat je mist
en dat wil ik je best uitleggen, als je me de kans geeft
en je even helemaal niet meer leest
als je de kleuren in mijn ogen
laat bestaan zonder betekenis
ik zal je dan geloven als je vertelt
hoeveel ík mis.
Wil je me even aankijken, zodat je ogen genoeg zeggen,
ik zal je dan laten praten
en jij mij,
zullen we ons daarbij neerleggen?
Zodat versies verwateren in woorden
en jij niet meer te plaatsen bent
geen enkele antwoorden

dan heb ik je pas echt gekend.

© Babette Stolk, 2021