net als de wind
zo onstuimig onvoorspelbaar
alsof de herfst veel te snel
al het blad loslaat
net als het voorbij gaan
van snel opgroeien
van leren, en weer vergeten
van onzinnige praat
alsof die zinloosheid
ineens zinnige zinnen geeft
als een prachtige lente
een bloeiend tafereel
net als de zee
kalm of met
schuimende koppen
in angstaanjagend vooroordeel
zo kunnen we oeverloos
eindeloos, nutteloos
woorden vormen
in doodvermoeiend verhaal
wat zijn we dan
hopeloos, troosteloos
verloren
we doen het allemaal
alsof we mensen zijn
© Erna Kagenaar , 2021