U bent hier

Volgens afspraak

de schemering ligt
onverwacht licht op mijn bureau
bij het uitdoen van de lamp in de kamer
wanneer ik in vertrouwde benauwdheid
naar buiten strompel

waar de gekleurde lichten evenveel
aan de lucht zelf als aan
het luiden van de kerkklokken kleefden
de kastanjes als vervallen edelstenen
glinsterend op stoeptegels beefden
en de condens van de ruiten weg leek te kruipen
terwijl mijn hoofd doorging met een monoloog
die dacht dat ze een gesprek was
waarvan niemand nog wist wanneer het ooit begon

het begint meer en meer en meer
op een lange kreet van alarm te lijken
ongehoord of onbeantwoord hoe dan ook steeds harder
want met rechtop blijven lopen
heeft dit allang niets meer te maken
ik voeg slechts nog iets zwaars
aan de al genaamde zwaartes toe
die mij volgens afspraak sinds zonsopgang met de zachtste gebaren
naar beneden halen

© Thibaut Coenegracht, 2022