U bent hier

Verwerping

Cirkelende meeuwen,
hoog snijden vlerken
hetzelfde stukje hemel.
De hechte kring
verbreken ze alleen,
onderling wit lint,
dat krijsend rukt aan
de onbeschermde grond.

Ze delen het verbond
met de rond dolende zee.
Een waaier vlokken
scheurt los boven rotsen.
Ze slaken met schelle stem
onverschillig hun oordeel,
om het even voor ieder,
die niet van de wind
kan leven.

© Pieter Sierdsma, 2017