De Europese Unie was weer
eens verdeeld vandaag,
de grijs geverfde tijd,
de provisorisch uitgedeukte zon
de uitgeperste regen, nog
zo veel dagen om te vrezen.
Kon ik je nog eens zien,
mocht je dat nog eens over doen
zoals je altijd naar de keuken liep.
Hoe zingen toch jouw woorden
waarin de liefde rustig wandelt als
een fantoom langs mijn trommelvlies.
Buiten blaast de wind de lucht
aan flarden; het kan dus wel.
Ik verstekeling, ik schaam mij vast
aan wat jij nu niet mag weten.
Ik lief je nog zo veel.
© Jan Willem Stolk, 2018