De wereld om me heen
voelt verscheurd, niemand die om me geeft.
Niemand bij me, altijd maar alleen
alles, voor eeuwig, eenzaam beleefd.
Tot die ene dag, toen ik niet meer kon
Een kreet, een schreeuw, zoveel pijn.
Een blik, een flits, alles dat opnieuw begon.
Opeens samen, allebei verscheurd.
Scheuren, nu gedicht.
Voor de pijn, word ik dover.
Ik ben voor jou, gezwicht.
nu, met jou, de wereld verover.