Het vuur waarmee je me aantrekt
Is niet bestand tegen de lawine waarmee je me afstoot
Als meedogenloze klappen
Komen jouw woorden binnen
Ijskoud, zonder warme klanken
bevriezen ze mijn ziel
Verschuil je maar in het donker van de nacht
Vlucht maar voor het licht van de dag
Voed mij met je leugens
Doe alles, ga zo door, totdat ik je veracht
Speel het spel waar je zo goed in bent
Streel me met je kwellende vingers
Kus me met je brandende lippen
Lift me omhoog, stamp me in de grond
En doe vervolgens weer net of je me niet kent
Doe alsof het allemaal niets was
Geef mij die laatste klap
En verlos me van deze pijn
Want alles is beter,
dan het gevoel
niet bij jou te mogen zijn
© Eva de Vries, 2017