Wie aan bollen denkt
denkt aan het middelpunt
keert zich naar binnen toe
voor de essentie
knarst tanden
is slapeloos
onder een dikke deken
van vertroebeld oppervlaktewater
waar vissen
tegen de vuile ramen
van aquariums aan botsen
of tegen het dak van de zee
zonder zicht
op het daglicht
niet wetend dat de zon
wellicht kernachtiger is
dan dat ze op het eerste oog lijkt.
Wie aan wassen denkt
wast de ramen voor de vissen.
Ze groeien naar buiten toe
naar de hete kern.
Vissenvogels
dromen zacht
onder de warme hemel
met een heldere kijk
op waar dit nu eigenlijk over gaat.
© Makkerstaartje, 2021