Hoe bijzonder ik het vond om jou te hebben in mijn leven.
Net een prachtige droom waarin alles klopt.
Daar was ik en daar was jij.
Samen worden wij oud beloofden wij.
Zo lief, respectvol en zo galant was jij.
Dit deed zoveel goeds met mij.
Na een jaar kwamen de barsten dan toch.
De barsten werden al gauw scheuren.
Daar zat ik dan in mijn eentje te treuren.
Niemand die weet wat er tussen deze 4 muren gebeurd.
Niemand die daar buiten zijn gedrag afkeurd.
Zo een ideale schoonzoon hoor ik mensen nog zeggen.
Wie begrijpt mij?......Dit alles is ook niet eens met woorden uit te leggen.
De opgelopen scheuren werden nu barsten.
Flinke barsten in mijn hart en ziel.
Daar ben ik van een sterk persoon ineens heel fragiel.
Er kwamen nog veel meer littekens bij.
De littekens werden telkens weer bewust aangeraakt
Hij zei dat ik het er dan zelf weer naar had gemaakt.
Ineens was mijn wereld totaal ingestort.......
Waar is het mis gegaan?...Dacht ik als hij weer zo voor me ging staan.
Soms dacht ik nu ga ik er echt aan.
Waar was die mooie droom, het fijn samen oud worden met jou in dit leven?
Verdien ik het wat mij nu is gegeven?
Wat ik ook deed het was nooit goed.
Ik was mezelf helemaal kwijt.
Van alles wat jij mij aan deed, nooit had hij echt spijt.
Toen was ons wondertje geboren en ik was duidelijk veel blijer dan jij.
Jij veranderde extremer in je doen, maar nu niet alleen meer naar mij.
Toen ben ik gaan praten, bang dat ons kleintje wat aangedaan
zou worden door jou. Dit is waar ik alleen nog maar voor vechten zou.
Ik moest nu echt opstaan en vechten voor een veilig bestaan.
Al snel kreeg ik geheel onverwacht hulp aangereikt en ben bij je weg gegaan.
Ik wilde niet meer gevangen zijn en weer vrij en veilig leven.
Vooral mijn kindje een veilig, mooi en rustig leven geven.
De nachtmerrie is na jaren nu echt voorbij. Dit was de beste stap om te nemen
in mijn leven voor mijn kleintje en voor mij.