Val voor mij en vind in mijn labyrint de contouren van je eigen gemis
Je zal mij haten maar liefhebben, je zal verdwijnen
en groter dan ooit terug keren
zelf ben ik al lang niet meer terug gekeerd
ik zou niet weten waarnaartoe.
Kennen zal ik je nooit, maar God, wat zal ik je liefhebben.
Tot je grootste angsten bewaarheid worden
tot je grootste geheimen de lucht vullen
met diamanten speerpunten die verse wonden in de oude kerven.
Kan pijn een voorwaarde voor echtheid zijn?
Er is geen enkele vraag die niet gesteld wordt
er is geen enkel antwoord dat ooit gegeven wordt
behalve dan dat ik jou graag zie.
Soms zal je mij haten, altijd zal ik van jou houden.
Wij zullen branden en herrijzen tot onze wereld vergaat
en uiteenspat in duizenden feniksen
die onze harten opnieuw en opnieuw veroveren.
In onze uitputting bekennen wij hijgend aan elkaar
dat wij niet meer kunnen maar ook niet minder willen.
Ik zal jouw mist beschilderen met die van mij
blind vinden wij in onze ondergang de grootste liefde
nergens anders willen wij zo hard nergens anders zijn.
Blijf bij mij tot je niet meer kan en blijf dan nog langer.
Hou van mij tot je niet meer kan en hou dan nog meer van mij.
© <auteur geanonimiseerd>, 2024