U bent hier

Vaderdag

Het is Vaderdag,
Maar er is niemand die op haar wacht,
Met die ene knuffel waar zij zo van smacht,
En die haar hart zal verwarmen.

Ze stapt uit de trein naar het perron,
en loopt naar de zon,
Die zal haar vanaf nu moeten omarmen.

Ze heeft al dag tegen haar vader gezegd,
En dat zal ze nooit kunnen veranderen.
Het enige wat ze nu kan doen is een kaars voor hem laten branden.

‘s avonds eet ze zijn iconische gerecht,
Helaas weerlegd dit niet haar gevoel,
Maar ze blijft cool,
Toont geen emoties en gaat door met een lach,
want dat is wat hij van haar verwacht.

© Ruby Novak, 2022