als de wolken samenpersen
wijken de
materiedichte vlekken uit
het luik sluit langzaam
boven zijn hoofd
de proto-planetaire schijf
is uitgeplat
als sterren ver
miljoen
tot daar en veel verder
voor eens gewenst gegrepen
worden door een vreemde
heeft de robotica dan genoeg
zeggingskracht om te zorgen
er is immers echt een
nuanceverschil in autonomie
diaspora is een mooi woord voor
verstrooiing, voor uitzaaiing
als het boven ophoudt
dan liever helemaal geen
haar meer maar
pas op voor drijfzand
lekenzuster
© Annet Zaagsma, 2019