Hier, waar mijn vader me leerde sterrenkijken
zijn hoge bomen langs lange lanen
naalden die dennen hebben losgelaten
op droge gronden van aarde en zand
Hier zijn ook vruchten
aan rivieren van ranken
bestemd voor een toekomst
als dieprode dranken
Wie loopt aan de rand van de avond
ziet paletten van kleuren
van hitte vermengend met heuvels
die golven door landen van rust
Maar niemand kijkt op van
vliegen als vuurtjes
en vliegende uurtjes
bevolkt door de krekels in velden
Hier, waar het is als tien jaar geleden
lach ik
en kijk ik omhoog
ik lees wat de sterren schrijven
© Hester van Wessel, 2017