U bent hier

Tijd

Wat als het gaat zoals het moet gaan? Zonder controle. En wat nou als ik dat weet en er niks aan kan veranderen? Tijd. Haat en nijd. Ik voel me gevleid.

Ik heb er genoeg van alsmaar gebruikt te worden door je. Hoe kan ik mijn ogen dicht doen en blind zijn? Je verraad je, ik zie je voeten achter het gordijn. Ik heb er genoeg van niet te weten wie je bent. Ja, je stappen volg ik, ik haat het. Je bent verwend en bederft alle pret. Ik schreeuw.

Wat wil je van me? Waarom kan ik niet om je heen? Ik wil niets liever, ik ben een genieter, en jij bent gemeen.

Elke minuut word ik me bewuster. Je hoeft me niet alles te laten zien, ga weg, je bent een blunder, laat me gewoon even rusten.

Ik word zo moe van je, tijd. Je bent te verfijnd, je verblijd, vaak niet. Mijn enige stop, en dan hou ik me weer gedeisd. Je houd me tegen. Een open vakje in mijn lijst. Want eigenlijk, ben ik helemaal niet verlegen. Ik ben me bewust, te bewust. Je hebt me teveel zicht gegeven. Waar is het licht? Ik weet dat ze er is, ze heeft me gekust. Het begon met lust maar dat heb ik voor haar geblust. Ze gaf me haar kus, ze liet me niks zien. Ik voelde haar. Ze gaf me haar licht. Mijn hoofd heeft ze gesust.

Denk niet dat als ik niks zeg ik me verveel. Achter mijn mond spreekt gegil. Achter diep verborgen in mijn ogen zucht zich een schreeuw. Vol leven, ze is dood en kil. De laatste vraag wacht, is dit wat ik wil? Moet ik alles maar voorbij laten gaan? Nee nu even niet, het word me even teveel. En nee, dit is niet wat ik wil. Enkel alleen wat jij me beveelt. Laat me los, ik ben te wild. Nu, mijn mond gilt. Ik word wakker. Ik heb het me verbeeld.

Een nieuwe dag, ik voel er niks moois voor maar ik ben dapper. Een nieuwe dag, waarom weet ik niet maar ik lach. Nu is alles wat is zie alweer alles wat ik zag. Ik zie je in mijn hoofd naast me, ik knuffel je, je lacht. Wat een mooie dag. Je bent zo zacht.

Ik wil geen verdriet, ik wil niks meer zien. Ik ben je al verloren voordat ik je verlies. Wat is dit nou voor een rotzooi, Helemaal besmeurt, alles om me heen zwart en vies. Ik wil geen verlies, het enigste wat ik wil is je zien.

Want als ik je zie kijk je ook naar mij, en als je dan zo mooi glimlacht, krijgt alles kleur en leven. Dan voel ik me fijn. Verdwalen in je ogen, gewoon even kunnen zijn, je maakt me blij. Als ik naar jou kijk, en jij naar mij.

Ik hoop gewoon dat je gelukkig word, laat jezelf leven, doe je warme lach en je geven niet tekort. Gooi je beleven niet weg, kom, ik laat je zien waar je al die tijd zo hard voor hebt geknokt. Geluk, liefde en genot. Het is te zot.

Kijk met me mee, voel me. Doe jezelf niet tekort. vertrouw me maar, we lopen geen gevaar. Hou me asjeblieft vast, ik help je erdoor heen. Geloof me, je bent echt geen last. Ik hou van je, fluisterde ik, alsof dat het laatste zou zijn, waar ik in stilte op mijn sterfbed aan dacht. Ik zie je lieverd en je lacht. Je blijft wonderschoon, ongelooflijk, jij en jou kracht.

Waarom? Daarom? Ik snap je niet. Ik wil je alles zeggen en je niks vertellen. Het stormt boven me, het giet, ik verlies. Dit is niet waar ik voor kies! Ik wil geen modder, ik wil me niet beklemmen. Alles verandert zo snel, alles zeggen en niks vertellen. Het is beklemmend, het is afremmend. Ik ben ver weg in mijn hoofd, alsmaar na denkend. De spontaniteit word gedoofd. En ik weet niet of je me wel gelooft. Ik weet niet of je me herkent.

Hoe kan ik mijn ogen dichtdoen en blind zijn?

Wat als het gaat zoals het moet gaan? Tijd? Hoe kan ik blind voor je zijn? Mag ik mijzelf even verblinden? Dan kan ik de hardheid van je schreeuw diep achter in mijn ogen verminderen en eindelijk beginnen, met het losmaken van de knopen die ik alsmaar vast blijf binden. Dan kan ik de harmonie innen en op mijn dooie gemak verzinnen, hoe ik mijzelf kan verblinden. En hoe ik mijn geluk kan vinden. Bemin me, verslind me, verbind me. Ik vind je.

Verdriet, ik mis je al voor dat je bij mij bent geweest. Zo in overtuiging dat je er al zou zijn. En als je er dan bent voel ik me slap en verbleekt. Elke nacht draaiend in mijn bed of je zal komen of niet, angstig en bezweet. Bang voor wat er zou kunnen veranderen en voor jou geluk, kan ik beter de liefde in mij verbannen. Het geeft niet, je leeft nu hier. Ik heb een droom en dat is jou gelukkig zien. Dat is wat je verdient. Kom hier, ik laat het je zien.

Laat tijd maar zeuren, kom hier in mijn armen en laat me je opbeuren. Laat het gebeuren. Je vervult me. Al die mooie geuren, ik kan het niet laten. Ik laat het gebeuren, verscheur me.

Al die mooie geuren, je kon het niet laten. Je laat het gebeuren en ik verscheur je. Ik verbluf je. Dankjewel.

© Charlotte's Hersenwerk, 2019