De strenge dichter
is jarenlang bezig geweest
om het gat
tussen zijn gevoel
en de werkelijkheid
dicht te dichten.
Hij is hierbij nooit
van bestaande
versvormen en rijmschema’s
afgeweken.
Dichterlijke vrijheden
kon hij zich
geestelijk
niet veroorloven
omdat hij
teveel bij zichzelf bleef.
Het gapende gat
kon hij niet
dicht dichten.
Uit puur frustratie
heeft hij
met een vlijmscherpe pen
gedoopt in gitzwarte inkt
zichzelf ten dode opgeschreven.
In zijn afscheidsbrief stond te lezen:
Voordat ik ter ziele ga, laat ik u mijn terzine na:
“Ik heb als dichter normen en waarden
maar als dat niet telt
ben ik voer voor wormen en maden.”
© Tony Kupe, 2018