U bent hier

Tegengif

De lucht is een metaforisch dak, niet vallen.
De aarde is een geprogrammeerde danser,
draait, draait, en word niet duizelig
en je... gevangen tussen hen,
De adelaars verachten je,
De wormen wachten op je,
zo zal de belegering eindigen?

Je rent... je rent... mag je van deze bal glijden,
Je struikelt met een ster, om het spoor te wijzigen,
Maar je bent een genagelde pop,
Met valsheid van de zwaartekracht,
op een eeuwig theater, valt niet op het gordijn,
een gevleugelde klei met illusie van de veren,
dus kan de steen vliegen!

Kijk er naar...
Jouw pagina's zijn ziek met diabetes, en de spuit is een pen,
Jouw woorden zijn verlamd, hun rolstoel is afgeronde lijnen,
Geschilderd door pijnen.
De vissen lopen naast jou, blauwheid voor blauwheid,
jouw gedachten zijn amfibisch, springt nerveus,
van een papier naar een papier, is dit delirium genoeg voor jou?

Je lijkt op het niets begrijp je de betekenis?
Als je krankzinnigheid weer gek wordt,
terug naar zijn rationaliteit en wenste,
dat de reus van mieren opstaan in jou,
om de winter uit zijn oor te slepen, en vertelt u de waarheid...
Je bent er die tussen de blanks van je vingers passen, niet het zand..
Je ... je... zo ben je gestorven?

Gooi alles achter je, en ga verder,
Het hart, de aderen, en impulsgeluid,
haal de nacht uit, en draag het als een shirt,
Die is versierd met wolken, naai de knopen met naalden van regen,
en de knoopsgaten zijn de sterren, en ga verder...

Wees een wond, verrast de dolk, met de opening van de deuren,
steek het met het verrassende, het zal teleurgesteld worden, en kondig de retour aan.
Wees een prooi, barst zijn bloed, in de nek van de slagtanden,
scheur het met je jeugd, het zal zijn brutaliteit neerleggen, in het vlees van de grond.
Wees een lucht, verstik de leegte tussen het gezicht en het masker,
je zult ze blootstellen aan uw vereniging, en beëindigt de bedrog.
Wees een graf, groeit een roos, geeft je het leven,
Je ziel zal terugkomen, zonder het lichaam, met een grafsteen roept je:
Bloei... bloei voor de eeuwigheid, en ontplof als een parfum,
scheur je doodskleed, klei van de verwelken,
en bouw een paleis, geïnspireerd door de zee,
van poëzie krampen Inspireert het bestaan, om een maan te geven
Wees Iets, wees alles,
maar...
Wees niet menselijk

© MOON WOMB, 2017