Ooit was jij er
En ging jij mij vooruit
Jij zat in mijn bloed
Ik jou op de huid
De groei was onontkoombaar
De breuk: onbewust onvermogen
Ik wilde hoogmoed zonder val
Wegduikend voor jouw ontnuchterende ogen
Tot de harde stilstand
Van jouw fiets, op de dijk rand
Je lag en keek in de zon
Zonder knipperen, verdwenen
Scan, morfine en beademing
Spijt, angst en in mijn herinnering
Zit ik jou weer op de huid
En stel jou duizend vragen
Vertel me over die tattoo
Hoe kan de aarde alle mensen dragen
Waarom maken mensen oorlog
Hoe zit het met de zon en maan
Vertel het me allemaal
Wil nog niet naar bed toe gaan
Na jaren weer die tattoo van dichtbij
Ineens ben jij voor mij geen vreemde
Nu pas weet ik van ouder en kind
En dat jij die liefde echt meende