U bent hier

Stress

Het leven dat speelt
en dat je nooit verveelt.
Soms wordt het je teveel.
Laat het je achter, stil.

De passie dat eens was,
nu scherven van glas.
In 't hart, zo beroerd.
Het is de dood dat loert.

Het is de angst die je omarmt,
zo vriendelijk, als vertrouwd.
Die je lichaam nu opwarmt.

Hij laat je achter en benauwd
snakt het lichaam in tranen -
hij heeft het leven vernauwd.

© S. van Emmerik, 2017