Steen

Was ik maar een steen,
dan lag ik altijd daar,
op dezelfde plek onder die kastanje,
tussen het mos met uitzicht op de mezen.
Dan werd ik niet oud en rimpelig
dan ging ik ook niet dood.
Ik zou voor duizenden jaren
daar kunnen liggen onder de kastanje,
of eventueel onder de beuk of de wilg.
Samen met die andere steen,
dan lagen we altijd samen,
dicht tegen elkaar aan genesteld.
Dan konden we samen naar de vogels luisteren,
de zon zien opkomen en de regen voelen.
Duizenden jaren lang kon ik zien
wat er op aarde allemaal gebeurde.
Het volstromen der rivieren,
het opstaan der bergen,
het aanbreken van vrede.
Alles zou ik hebben gezien, gehoord,
gevoeld en geroken.

Tja.
Was ik maar een steen.