In de stilte dringt het rumoer uit mijn innerlijk zich aan me op
de loeiende wind van de wanhoop steekt op
het vergeefse vuur van verdriet drukt zijn vlammen door
mijn achteloze machteloosheid dringt zelfs voor
de geluiden, de klanken, de herrie van de stilte
ik geef de voorkeur aan de luidruchtige kilte
liever lawaai dat sust
dan mijn rumoerige rust.
In de stilte dringt het rumoer uit mijn innerlijk zich aan me op
ik krijs naar het geraas, tevergeefs, ik stop
ik geef me over aan de herrie, ik onderga het geluid
er komt vast een moment dat het lawaai zijn mond sluit
dat de storm een zacht briesje wordt en vuur vrede
dat mijn schreeuwerige machteloosheid veranderd in een lofrede
dat alles zwijgt in mijn hoofd, elk geluid verstomd
dat er eindelijk rust, ja, zelfs een sussende stilte komt.