Eeuwig weg geslepen
over rode rotsen
slingerend omhoog
Duizenden offers
verzwaren
de verzengende hitte
in de hagelwitte arena
epicentrum
van de oude stad
Hoog boven op de rotsen
brengen zachte klanken
rust
in mijn bonkend hart
Verdrinkend
in jouw ogen
staar ik
over oneindig
Spaans land
Zie ik haciënda’s
met olijfbomen
en wapperende was
Kiezelwegen dragen
ontelbare jaren
sloffende voeten
Geliefden zoals wij
zaten kussend
onder sinaasappelbomen
op het plein
Mozaïekpatronen
en Moorse bogen
dragen
gebroken beloften
Duizenden kaarsen
zijn ontstoken
voor ooit en nooit
Daar
in de warme wind
waarin honderden krekels
hun kreten slaken
Besef ik
wederom
hoe tijdloos dierbaar jij mij bent