Ik ging naar het strand,
En toen ik daar liep zag ik een afdruk van een hand,
Met daarin voetafdrukken van een fazant,
Ik snoof de geur op van de zee, die rook naar natte krant,
En voorbij liep er nog een figurant,
Die maakte van zichzelf een klant,
Door drinken te gaan kopen in een tent op dit stukje zand,
Ergens vlak bij een heuvelrand,
Ik keek haar na en deed de handstand,
Door het genieten en lachen waaide er schelpen tussen mijn tand
Die ik snel wegspoelde met een slokje Zeeland
Waar een zeemeermin lag aangespoeld op het land,
Ze trok mij mee aan haar hand,
Rollend het water in, diep weg van de kant,
Pratend, verhalend heel romant,
Ik voelde onze intuïtieve liefdesband,
En stonden ineens oog in oog elkaar aankijkend zoals naar een diamant,
Helemaal door haar wezen en oogverblinding verbrand,
We raakte elkaar aan, heel charmant
En toen kusten we ons hart, in elkaar armend tot een vurige brand
© Britt Mans , 2025
