een koppige wolk verheft zich
de volle blauwe zware gondel
geladen van top naar staart
stil op een dreigende koers
niet van plan te wijken
het luchtschip van bijeen gespaard
water dwaalt log over de lage kaart straten
topzwaar van voorspelling zijn
schuine lange regels die nauwkeurig
punt en lijn in plassen noteren
ingeslagen codes
die het geweld verklaren
waarmee even later de losgebroken
lading neerslaat
de baan van de regen
stug afgeweken laat
een klamme depressie
op straat achter
gorgelen de afvoerputten
maar boven in de ruimte
is verlichting
witte kleine sofa’s
aan de open rand van
een schone kamer geschoven
zakelijk is er wat verplaatst
om een wonder wordt niet gevraagd
de aarde drassig en normaal
tot boven het dorp
een fijn geweven glinsterend
kleed neerdaalt over
het kleine silhouet
van de woonplaats
dat duikt onder de stralende
ontferming van elke zonde.