U bent hier

Proefkonijn

Nooit zag ik het groensappige gras.
Nooit voelde ik die warme aanraking van de zon,
want het lab is de plaats waar ik geboren was.
En wat ik eigenlijk helemaal niet missen kon: eens flink t rennen,
er was er nooit direct gevaar moet ik bekennen.

Terwijl ik lekker warm naast mijn moeder lag,
lag er iets op haar te wachten…
(De dood komt toch wel op een dag).
Bij haar dood gilde ze, de laboranten lachten.
Gescheiden leefde ik verder, tot ik overleed.
Kon geen reden vinden waarom me dat speet

© Sabine, 2022