Poëzie

Ik ben poëzie
zit stil op een bankje.
De wind raast, maar
beweegt niets
verandert haar woorden.
Ik ben een schilderij
van een zon die
niet wil ondergaan,
van wolken die beter drijven
en sneller varen, dan
de binnenvaartschepen
veranderen het plaatje.
Ik ben een flipboekje,
zit stil op een bankje.
Alleen de twintig
grassoorten van
de kade bewegen,
dansen synchroon met
de golven van het water
veranderen de afloop.
De vogels horen alleen
elkaar. Er is niemand.
Alleen de mensen,
die een hond uitlaten.
Er is niemand anders
op het bankje.