als een wachter
stokstijf en vast
de overtuiging
te moeten blijven
wortels zo diep
in de lucht zichtbaar
aan de kronkels
in mijn hoofd
takken vertakken
vallen dood
op de grond
afgebroken, losgelaten
blad in alle tinten
kleurt allemaal naar bruin
voor ze verkruimelen
en weer weg zijn
kleine beestjes
kriebelen
voorzichtig
in de plooien
nieuw leven wordt wakker
om vast te pakken
de overtuiging
te blijven veranderen