Ik sta op straat en een man spreekt mij aan.
Hij vraagt: is dit uw huis?
Ik knik, meer wil ik niet kwijt.
Toch niet aan een vreemde.
Maar hij vervolgt: een muur die geschilderd wordt
is als een vrouw die bemint.
Hoezo, vraag ik.
De muur wordt gestreeld, zuigt de verf op en
laat ze niet meer los.
Dat is de bedoeling, zeg ik. Bovendien
vind ik uw vergelijking ongepast.
Nog iets?
Ja, zegt hij, elk huis heeft een naam
zelfs als men de naam niet kent, dan nog
heeft elk huis er een.
Wat is de naam van uw huis?
Geen idee, dat moet ik aan mijn vrouw vragen.
Misschien iets met het zonlicht in de keuken
of met de stemmen in de hal
of met de hond die de trap afrent.
Ja, zoiets moet het zijn, zegt de man
in die richting moet u zoeken.
Nog een prettige dag.