Leven met een militair is niet gemakkelijk maar
zijn loon was beter
en het pensioen om kleren te kopen
van het binnengeschoten geld
die de boekjes mee vlogen in het kajuit van de diepte van opa’s glas
grappig hoe zo een Duitsachtig type haar kon overhalen te trouwen
hoewel de ronde buik eerder de verplichting was die haar bruine huid uitrekte
drie koninginnen en twee boeren gebaard, een goed gespeeld pakje kaarten
fluiten naar meerdere jongens van op het terras, de dochter had het snel overgenomen om al snel ook het geld buiten te smijten
ondertussen herinner ik mij het geluid dat ik nooit gehoord heb van een alarmsysteem dat zijn laatste beveiliging speelt en tuuuuuuuuut
geen weg terug, de trap afgaan is nu verboden en er heerst enkel duisternis
zonder deuren
“ik wens je een nieuwe broek” zei ze dan of “amai gij zijt lelijk”
terwijl ze lenig bedoelde maar mijn gerimpelde zelfverminkingen in de hersenen hoorden enkel negatieve dingen en hoe anderen steeds mooier waren
hoe zij liever mijn zus zag dan mij
dacht ik
Pas de laatste jaren voelde ik liefde, misschien omdat het daarvoor te vroeg was, we beiden te jong
waren en zijn want zij ligt in het verleden en toen ik naar Zuid-Amerika vertrok zei ze nog: “waarom zo lang? Het gaat ne keer fataal zijn”
Ja, dat was het: FATAAL.
Toch erg dat ze niet gewacht heeft.
Alsof ze het expres deed.
Bedankt oma.