U bent hier

Ode aan de vriendschap

Mijn liefde is er een voor jouw nabijheid.
De toegestoken hand, want jij kent ook de pijn.
Zo goed, te weten welk woord tot steun kan zijn.
Een middel, een eureka tegen kille eenzaamheid.

Mijn benen, zo onvast in deze harde tijd.
Hoe mooi is dan de toegeworpen lijn.
Om na de angst terug te lopen naar bekend terrein.
De vaste grond toch niet voor altijd kwijt.

De slapeloze uren, die dagen dol doet draaien.
Een overvloed aan hoop maar tanend zelfvertrouwen.
We gaan het vieren, mocht dit nog overwaaien.

Zo essentieel, op jou te kunnen bouwen.
Niet alleen staan is mij nu alles waard.
Als jij mijn hand vasthebt dan heb ik de jouwe.

© MariaSteen, 2017