U bent hier

Moe van binnen

Over een paar jaar hoop ik te vinden,
iemand om me aan vast te kunnen binden
Een glimlach op mijn gezicht,
het donker aan te kunnen zien voor licht

Ze zullen me onthouden als iemand die heel erg haar best deed,
om iets te zijn waar ik nooit aan voldeed
Een gelukkige ziel van buitenaf,
maar niets in het leven dat mij energie gaf

Te veel op mijn bordje gehad,
zo veel dat soms zelfs ik het allemaal even vergat
Het verschil tussen pijn en geluk is er niet meer,
van binnen doet alles ineens zo veel zeer

Mijn grens is al lang bereikt,
hoe kan het zo zijn dat leven en dood zoveel op elkaar lijkt
Ik wil mezelf de pijn zo graag besparen,
alleen soms lijkt het alsof mijn ziel wil wegvaren

Mijn rugzakje is te zwaar om door te kunnen lopen,
geen zin meer om op hulp te willen hopen
Het is tijd om te gaan,
naar een plek waar ze me wel zien staan

© Emma, 2022