Het had niet mooier kunnen zijn
Op het water viel ik op de waterman
Zijn blauwe ogen doorboorden me
Zijn handen raakten de mijne
Terwijl hij mijn sigaret aanstak
En vertelde over zijn dromen
Hij kwam als een golf
spoelde me weg
uit mijn brave borsten
nam de hoge weg
en ik de lage
of was het juist andersom
Steeds weer de eigen weg
Steeds was er het water en de man
Bijna liet ik hem varen
Op zijn binnenstrand stranden
In zijn hangmat hangen
Bijna 45 jaar al eb en vloed
Water naar de zee
Samen richting water
Zwemmen in de herinneringen
Ons laten overspoelen
© Nora Leegh, 2022