een zwaan zijn hoofd gebogen, waterige ogen, veren grijs
eerder dan statistieken werd het vliegen hem ontnomen
ingesleten routes ineens doolhoven, gewoonten gezonken
in een vijver, bruin van gewoelde, gevoelde modder
tranen verbijtend wegvliegend
wapperde zij een keer extra met haar vleugels, omkijkend,
verklappend ‘ik hoor bij jou’
mi casa niet meer tu casa
fysiek als feit
figuurlijk mentaal
wat is vergeten, was het er niet ?
nooit gebeurd als veren zijn vervlogen
staat het geschreven
als gedachten zijn gegaan
opgetekend
bewaard
waar?
© mark b. leppink, 2021