U bent hier

Maar ik mis....

Ik staar in het duister midden in de nacht.
De regen tikt tegen het raam heel zacht.
Ik heb een dak boven mijn hoofd en een bed.
Maar ik mis die vertrouwde ogen die 's nachts op mij let.

De eerste zonnestralen raken in het ochtendgloren de aarde.
Zijn verschijning zo warm en prachtig van onschatbare waarde.
Ik heb kleding voor alle seizoenen die bedekken mijn lichaam.
Maar ik mis de bescherming van twee armen, die blijven zwijgzaam.

Buiten hoor ik het gezelschap waarin mensen verkeren.
Luisterend, maak ik het verschil in authentiek en het acteren.
Ik ben omringd door mensen die om mij geven, het is niet nep.
Maar ik mis die onvoorwaardelijke liefde die ik juist nodig heb.

De levensweg van een mens is uniek en een heel belevenis.
Waar daden ontbreken, krijgen “woorden” een intense betekenis.
Ik heb verantwoording gedragen voor mijn daden en woorden geleerd.
Maar ik mis de vergeving en acceptatie van de liefde die blindeert.

© Sakine Kondu, 2017