U bent hier

Maanbrandcrème

ik smeer je in met maanbrandcrème
om je te beschermen tegen de stoffige leegte
die kraters brandt in je brein

maar de kraters zijn al joekels van gaten
de leegte neemt meer plaats in dan
de materie die haar plaats heeft afgestaan

je spraak is een gebrek
een barrière waarachter ik me verschuil
met een dochter als menselijk schild
als dam in de bloedlijn
als zandbank waar mijn optimist op strandt

ontberen kan je leren
aan de universiteit van het leven
waar het inschrijvingsgeld in natura moet worden voldaan
en er geen afbetalingsplannen bestaan
je bent nooit te oud om te leren

maar gebrek is nog geen spraak
en gemis is nog geen taal
slechts een gebaar van niets
als je in niets voldoende intonatie legt
wordt het vanzelf wel een verhaal

zo is het ook met ontlopen
als je maar lang genoeg nergens heen loopt
kom je altijd wel ergens

ik ga al heel mijn leven nergens heen
maar nooit kom ik uit bij jou

© Nelson Morus, 2021