dit weidegroen wist te reiken
tot twee kontjes hoog
bood een horizon dichtbij
voor een reekalf met de oren plat
wachtend op wat later
zag in verstopte nesten
eierschalen tot leven barsten
en bleef daarover zwijgen
een maaier wordt uitgezet
dit is waar de herinnering begint
bij bloedend gras
dat ruikt naar volle zomerdagen
waarin het ruisen van het groene
filigraan nog niet ontbrak
aan beginnen zit een eind
al is nooit precies duidelijk waar
anders dan bij eindigen
dat vaak exact is aan te wijzen
in het punt van afgesneden zijn
wat deze weide wist en had
kan alleen nog maar vergeten
gras is nu alleen nog gras
© Sabrina van Raat, 2019