U bent hier

Maaien van kunstgras

voor onder de douche is vochtinbrengend
schuim overbodig ook bij een kurkdroge huid
jaarringen en knoesten gedijen zonder poespas een
oude hotelkamer de muren ingepakt in stoffig cadeaupapier
knapt ook niet echt meer op van een fris behangetje het krakkemikkige
meubilair rust vermoeid in nissen en hoeken

wat te doen met de schilderijen die hun rugdekking missen?
ik zie hoe je tracht het kunstgras te maaien pure tijdverspilling beter
is te stofzuigen met grof mondstuk
men behaalt ook geen dam met schaakstukken... gekkenwerk
dat wordt toch te wiebelig

koester het droge materiaal de diepe pockets verborgen ruimtes
schuilplekken voor kruimels schimmels en oud zeer
de voering die zich het patroon nog vaag herinnert
probeert wanhopig de vorm te herstellen knopen
op lange stelen als doorgeschoten paardenbloemen

daar waar hardnekkige vlekken onderdeel van
het dessin zijn
het tij en de jas zijn niet meer te keren nu
rest het schuilen het wachten op de aarde
de gravitatie...

© martine, 2019